Yıl 1944. Ilgaz dağlarının eteklerinde bir köy ilkokulu..
Yıl
1944. Ilgaz dağlarının eteklerinde bir köy ilkokulu...
Köy
Enstitüleri için güç bela aldırılmış dört jipten biriyle çok
sayıda köyü bizzat gezmesiyle tanınan İlköğretim Genel Müdürü
İsmail Hakkı Tonguç, okulun önünde araçtan iner.
Bardaktan
boşanırcasına yağan yağmurun altında uzun süre kapıyı
açtırmaya çalışır.
Sonunda okulun başöğretmeni gelir ve
okulu gezdirmeye başlar.
Tonguç, daha yeni inşa edilmiş okulun
sınıflarından birinde tavandan damlamakta olan suyu görünce
başöğretmene nedenini sorar.
Başöğretmen umursamaz bir
tavırla;
- Birkaç kez Çankırı İl Eğitim Müdürlüğü’ne
yazdım ama kimse ilgilenmedi, der..
Tonguç;
- Peki, siz bir
şeyler yapamaz mısınız?” deyince başöğretmen birdenbire
çıkışır:
- Ben başöğretmenim, dam aktarıcısı
değil!
İlköğretim Genel Müdürü’nün bu sözleri
duymasıyla bahçeye fırlaması bir olur. İnşaattan kalma bir
merdiven bulur. Çatıya tırmanarak kırık kiremitlerin yerini
tespit eder ve yenileriyle değiştirir. Bütün bunlar birkaç
dakika içinde olup bitmiştir. Tonguç, aşağı inince başöğretmene
dönerek;
- Bir daha dam akarsa Çankırı’ya bildirme. Hemen
bana haber ver, ben gelir hallederim, diyerek kartını
uzatır.
Başöğretmen elindeki kartta yazan isme ağzı açık
bakarken Tonguç çoktan başka bir köye gitmek üzere uzaklaşmıştır
bile.
* * * * * * * * * *
Kaynak:"KÖY ENSTİTÜLÜLERİN ÇOCUKLARI" FACEBOOK GRUBU / Ülkü Velioğlu Demirel paylaşımı.
(Fotoğraf: Köy Enstitüleri kurucu İlköğretim Genel Müdürü İSMAİL HAKKI TONGUÇ)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder