Oturdu çimene bağdaş kurdu, sırtını da yosun tutmuş bir kayaya dayadı kaya sırtını hafif üşüttü. Elindeki gürgen sopayla toprağı eşelerken dalgındı,koyunların boyunlarındaki çıngıraklar gelişigüzel tıngırdıyor ama dağ başındaki sessizliği ve yalnızlığı bozan ahenkli bir nağmeye dönüşüyordu.
Koyunlar’ın bir derdi yok ne de olsa karınları doyunca ahıra gidecekler diye düşündü sessiz çoban.Karınları doyup ahıra da varınca onlardan daha mutlu kim olabilirdi.Oysa ben öylemiyim karnım doyup evime gittiğimde koyunlarım kadar mutlu olabilirmiyim,evlenecek çoluk çocuk sahibi olacağım ,yaşım ilerledikçe bu işi daha ne kadar ve nasıl yapacağım,bu toz toprağın ,bu koyun gübresi kokusu içinde mi yaşayacağım hep diye düşünürken gürgen sopası toprağı eşelemeyi durdurdu sessiz çobanın.
Kalktı belini doğrulttu dizleri üzerinde birkaç kez yaylandı gözlerini, çatlamış ince parmaklarıyla oğuşturdu ileri daha ileri ufkun ötesine baktı durdu gürgen sopasını olanca gücüyle fırlattı koyunlarıyla dahi vedalaşmadan kararlı adımlarla hızla yürümeye başladı.
Dere -tepeyi, tozlu toprak yolları aşarak ve herbir kaygı ve düşünceyi arkada bırakarak kutlu yürüyüşünü Ladik-Akpınarda tamamladı.Yürüyüşe başladığı yerde birkaç kez ona havlayıp itiraz eden köpeği aklına geldi biraz ağlamaklı oldu .Ne anne babası ne kardeşleri ne de başka birşey vardı aklında.Ladik-Akpınar yazısını okudu okulun girişinde aynı kararlılıkla içeri daldı.O bir Köy Enstitülü idi ve hiçbirşey onu oradan alamayacaktı.
20 Kasım 2016 tarihinde öğle saatlerinde Havza’nın sokak hoparlörlerinden bir ses yankılandı.Süleyman,Ercüment,Servet,Levent ve Bülent BEŞLİ ‘nin babaları emekli öğretmen İzzet BEŞLİ…
Hepimizin bir hayat hikayesi vardır bizimki de bu.Şimdi olsaydı da onu daha çok dinleseydim,okul anılarını not etseydim,bir çocuk gibi elbiselerini koklasaydım çok özledim onları huysuzluğunu bile.
* * * * * * * * * *
KAYNAK: Ercüment Beşli, “Köy Enstitüleri Yeniden1/Köy Enstitüleri Yeniden2” Facebook Gurubu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder